Burbulla…
Está lonxe, a súas verbas pédense nas derradeiras luces do día. Ben entrada anoite colle o meu canto e un grifo e unha burbulla chea de dúbidas, de preguntas sen resposta….e sen saber que facer… choran debaixo das frores.
Francesca.
Non pensarás que te vou a deixar só,¿verdade?
Estou cansa,levo no meu corazón a luz e parte da mensaxe é como un vento garimoso e bo, nunca sopra forte; leva consigo a tenrura.
Francesca.
No hay comentarios:
Publicar un comentario