Translate

domingo, 6 de mayo de 2012

Surrealismo e Burbullas


Burbulla…
 
Está  lonxe,  a  súas  verbas  pédense  nas  derradeiras   luces  do  día. Ben  entrada  anoite  colle  o  meu  canto  e  un  grifo  e unha  burbulla  chea  de  dúbidas,  de  preguntas  sen  resposta….e  sen  saber   que  facer… choran  debaixo  das  frores.
 
Francesca.
 
 
 
 
  Non  pensarás  que  te  vou  a  deixar  só,¿verdade?
 
Estou  cansa,levo no  meu  corazón  a luz  e  parte  da  mensaxe  é  como un  vento  garimoso  e  bo, nunca  sopra  forte; leva  consigo  a  tenrura.
 
Francesca.
 

El tiempo, el olvido, la vida.

Hubo un tiempo.
Una confesión intensa.
Un insoportable destino.
Fue un tiempo impreciso de amor sin nombres.
Los rostros umbríos de pasos inocentes.
Sobrevivían en territorios del destino.
Sin ningún temor.
Se imponía las ganas inventadas.
Para vivir en lo estricto y correcto.
Y hoy la luz alarga los días.
Agita los sueños.
Es difícil comprender el ilimitado azul de los números.
Francesca